Αν είχες πολλά λεφτά, θα δούλευες; Πριν απαντήσεις, σκέψου γιατί οι πλούσιοι αυτού του κόσμου εξακολουθούν να εργάζονται πολύ σκληρά...
Όταν ο Κιθ, ένας από τους πολλούς επιχειρηματίες της Sillicon Valley εργάστηκε σε μία τεχνολογική εταιρεία που τελικώς εισήχθη στο χρηματιστήριο, κατάφερε να γίνει πολύ πλούσιος μέσα σε μια νύχτα. Ήταν σίγουρος ότι δεν θα χρειαζόταν να εργαστεί ξανά. Η επένδυση του σ' αυτή την εταιρεία του επέστρεψε δεκάδες εκατομμυρίων δολαρίων, όπως λέει χαρακτηριστικά, ένα ποσό, από εκείνα που σου αλλάζουν τη ζωή. Που σου προσφέρουν αυτού του είδους την οικονομική ασφάλεια που οι περισσότεροι από εμάς μόνο να ονειρευτούμε μπορούμε. Στην αρχή, ο Κιθ συνέχισε να δουλεύει, αλλά σύντομα σταμάτησε. Πέρασε περίπου έναν χρόνο ταξιδεύοντας και ξοδεύοντας χρήματα σε απίθανα πράγματα, όμως, όπως εξομολογείται, του ήταν δύσκολο να απολαύσει τη ζωή. Όπως οι περισσότεροι από εμάς, για καιρό, πίστευε ότι εργάζεται για να βγάλει χρήματα. Αλλά έκανε λάθος. Και έτσι, ακόμη και έχοντας πλέον οικονομίες για να ζήσει μια ζωή, αντί να το κάνει, τελικώς ξεκίνησε να αναζητά δουλειά. "Απλώς ένιωθα δυστυχισμένος με την έλλειψη προγράμματος και με το να μην ξέρω πια ποιος ήταν ο πραγματικός σκοπός μου στη ζωή. Ένιωσα ότι οι ικανότητες μου σκούριαζαν και μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να επικοινωνήσω πνευματικά με άλλους ανθρώπους. Βλέπεις, υπάρχει ένας ανώτερος σκοπός για τον οποίο κάθε πρωί σηκωνόμαστε και πηγαίνουμε στη δουλειά", εξηγεί ο Κιθ στα 35 του πια. Πλέον, έχει επιστρέψει και πάλι στον εργασιακό στίβο, απείρως πιο ευτυχισμένος, από την περίοδο κατά την οποία δεν εργαζόταν.
"Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο πολύς ελεύθερος χρόνος δεν φέρνει ούτε ευτυχία ούτε ικανοποίηση και χρειάζεται πολύ γρήγορη αναδιοργάνωση στόχων για να μην βυθιστεί κάποιος στην κατάθλιψη"
Γενικώς, τείνουμε να πιστεύουμε ότι το να γίνουμε ξαφνικά πλούσιοι θα είναι το απόλυτο εισιτήριο μας προς την ελευθερία. Χωρίς το άγχος των χρημάτων που μας λείπουν, σπίτι μας είναι ο κόσμος. Μπορούμε, κυριολεκτικά, να κάνουμε ό,τι θέλουμε, από το να λάβουμε μέρος σε έναν καλό σκοπό μέχρι το να ασχοληθούμε με το ακριβό σπορ που μας συναρπάζει. Αλλά να δουλέψουμε; Σίγουρα όχι, ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε. Κι όμως, το να παραμείνει κάποιος εργασιακά ενεργός, ακόμη κι όταν ο πλούτος του χτυπήσει ξαφνικά την πόρτα, είναι αυτό που συνήθως συμβαίνει, συνηθέστερα απ' ότι νομίζουμε. Προς επίρρωσιν όλων αυτών, ας θυμηθούμε τις περιπτώσεις αρκετών διάσημων δισεκατομμυριούχων, που παρά τον εξωφρενικό τους πλούτο, επιμένουν να μην επαναπαύονται στην πολυτέλεια, αλλά εξακολουθούν να εργάζονται. Μεταξύ αυτών η κεφαλή της Amazon, Τζεφ Μπέζος και ο CEO και ιδιοκτήτης του Facebook, Μαρκ Ζάκερμπεργκ.
Σύμφωνα με μία μετα-ανάλυση του Πανεπιστημίου της Φλόριντα και του καθηγητή διοίκησης επιχειρήσεων Timothy Judge και ομάδας συνεργατών του, υπάρχουν μερικοί πολύ σημαντικοί παράγοντες εδώ: ο ένας προέρχεται από το ότι δεν αντλούμε ικανοποίηση από τη δουλειά μας μόνο σε ό,τι αφορά το οικονομικό κομμάτι, αλλά επίσης και από τις σχέσεις που αναπτύσσουμε με τους συναδέλφους μας, από τη χαρά να συμμετέχουμε σε σημαντικά πρότζεκτς, αλλά και από τα κίνητρα που μας δίνονται σε ό,τι αφορά τις ευκαιρίες αναρρίχησης μας στην ιεραρχία του εργασιακού περιβάλλοντος, στο οποίο βρισκόμαστε. Οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε ως επιβράβευση και το ίδιο το γεγονός ότι εργαζόμαστε και τα όχι οικονομικά οφέλη που προκύπτουν από την εργασία μας. Όλα αυτά δεν τα συνειδητοποιούμε, μέχρι να βρεθούμε σε κατάσταση εξωφρενικού πλούτου, εξηγεί η Jamie Traeger-Muney, ισραηλινή ψυχοθεραπεύτρια, η οποία έχει ιδρύσει το "Wealth Legacy Group", που συνεργάζεται με πελάτες απ' όλον τον κόσμο. Όπως εξηγεί η ίδια, ένα 98% των ασθενών της κατά κάποιον τρόπο συνεχίζει να εργάζεται ακόμη κι όταν έχει βρεθεί πλέον σε ένα επίπεδο απόλυτης οικονομικής ασφάλειας. Για τους περισσότερους, το να εργάζονται, ενώ δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνουν, τους βοηθά να κρατούν τη ζωή τους σε πρόγραμμα ή ακόμη καλύτερα τους δίνει κάποιον σκοπό. "Παρά το ότι δεν το φανταζόμαστε, τα χρήματα δεν φέρνουν ούτε την ευτυχία ούτε την ολοκλήρωση μας. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο τι φαντασιωνόμαστε ότι σημαίνει το χρήματα και στο τι πραγματικά είναι σημαντικό, κινητήριο και μας ολοκληρώνει ως ανθρώπους", λέει.
Και φυσικά, υπάρχει κάτι απείρως πιο εγωιστικό που μας θέλει να παραμείνουμε στο εργασιακό παιχνίδι και αυτό είναι το status. Απλώς φανταστείτε το πόσο άβολα μπορεί να νιώσει κάποιος που κάποτε έφτασε στην κορυφή του επαγγέλματος του -και λόγω πλούτου αποσύρθηκε από την ενεργό δράση- τη στιγμή που τον ρωτούν "Και τώρα; Με τι ακριβώς ασχολείσαι;". Με το να επιστρέφεις στη δουλειά -ή με το να μην αποσυρθείς ποτέ από αυτή- σε βοηθά να διατηρείς μία ταυτότητα που προέκυψε μέσα από τις επαγγελματικές επιτυχίες σου, ειδικά στην περίπτωση που το όνομα σου είναι συνυφασμένο με αυτή ακριβώς τη δουλειά, εξηγεί η Brooke Harrington από το Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης. "Είναι ένα στάτους που χάνουμε, όταν δεν εργαζόμαστε κάπου και που όταν το χάνουμε εμποδίζει τους άλλους να μας τοποθετήσουν κάπου στην κοινωνική ιεραρχία. Ούτε εμείς, τότε, δεν ξέρουμε να πούμε πού ακριβώς βρισκόμαστε". Με λίγα λόγια, πώς να γνωρίζει κανείς σε ποιο σκαλοπάτι στέκεται, όταν δεν βλέπει καν τη σκάλα. "Όταν έχεις δουλειά υπάρχουν συσκέψεις και παρουσιάσεις και προθεσμίες, όλα εκείνα που σε σπρώχνουν να αναλάβεις προκλήσεις που δεν θέλεις, αλλά είναι να αναγκαίες για να πετύχεις" Και μετά είναι τα απίστευτα αρνητικά συναισθήματα που μπορεί να ξυπνήσει ο ξαφνικός πλούτος. Το να παραιτηθεί κάποιος από την ενεργό δράση πολύ συχνά σημαίνει ότι μέσα σε λίγους μήνες θα έχει βυθιστεί στην κατάθλιψη. "Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο πολύς ελεύθερος χρόνος δεν φέρνει ούτε ευτυχία ούτε ικανοποίηση και χρειάζεται πολύ γρήγορη αναδιοργάνωση στόχων για να μην βυθιστεί κάποιος στην κατάθλιψη", λέει η δρ Traeger-Muney. Ειδικά, αυτοί που πέτυχαν την οικονομική τους ανεξαρτητοποίηση σχετικά νέοι, είναι και εκείνοι που δυσκολεύονται στο να διαχειριστούν αυτού του είδους την απώλεια.
Σε περιπτώσεις, όπως αυτή του Κιθ, το να παραμένεις σε ένα επαγγελματικό μονοπάτι σε διατηρεί ως υπολογίσιμη δύναμη, περισσότερο απ' ό,τι το να είσαι απλώς πλούσιος ή μέγας ευεργέτης ή κάποιος που απλώς περνά τον χρόνο ξοδεύοντας τα χρήματα του. Φυσικά και μπαίνει στον πειρασμό να παραιτηθεί, όταν τα πράγματα στη δουλειά ζορίζουν - έτσι κι αλλιώς έχει αρκετά χρήματα για να μη σκεφτεί δεύτερη φορά, αν αποφασίσει να το κάνει - αν και πλέον δεν καίγεται να πάρει προαγωγή, με τον τρόπο που το νιώθουν οι συνάδελφοι του.
Εκείνος πλέον ξέρει ότι είναι οι μικρές λεπτομέρειες που τον κρατάνε στη δουλειά, εκείνες που ίσως παλιότερα να έβρισκε απίστευτα ενοχλητικές, είναι και οι απολύτως χρήσιμες. "Όταν έχεις δουλειά υπάρχουν συσκέψεις και παρουσιάσεις και προθεσμίες, όλα εκείνα που σε σπρώχνουν να αναλάβεις προκλήσεις που δεν θέλεις, αλλά είναι να αναγκαίες για να πετύχεις", καταλήγει, εξηγώντας με λίγες λέξεις, το γιατί ένας ζάμπλουτος πια, μπορεί να επιμένει: δουλεύοντας.
Πηγή: www.lifo.gr
