2001. Σε μια ισπανική επαρχιακή πόλη, 6 άντρες απολύονται από την ναυτιλιακή εταιρεία που εργάζονται. Καθένας από αυτούς αντιμετωπίζει με διαφορετικό τρόπο αυτή την εξέλιξη… Ο Rico ανοίγει μπαρ με τα χρήματα της αποζημίωσης, ο Lino συμπληρώνει αιτήσεις για θέσεις που ζητούν νέους με καλύτερη εκπαίδευση, ο Amador βρίσκει παρηγοριά στο ποτό περιμένοντας την επιστροφή της γυναίκας του που τον εγκατέλειψε, ο Jose είναι «μουδιασμένος» που έπαψε να είναι ο «κουβαλητής» του σπιτιού και τρέμει μήπως χάσει τη γυναίκα του και εκείνος, ο Santa θυμωμένος, μπλέκει διαρκώς και ονειρεύεται την Αυστραλία…
Ήρωες βγαλμένοι από την ταινία “Mondays in the sun”. Ήρωες που συναντάμε καθημερινά, με διαφορετικά ονόματα. Ίσως και τα δικά μας…
Το να χάσουμε τη δουλειά μας δεν υστερεί συγκριτικά με άλλες απώλειες όπως αυτή ενός προσώπου. Αντίθετα, εγείρει μια ολόκληρη διαδικασία πένθους, όπως αυτή που βιώνουν οι πρωταγωνιστές μας, με τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
- Άρνηση και απομόνωση. Οι περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την απώλεια της δουλειάς τους σαν «προσωπική υπόθεση», κάτι που το περνούν μόνο αυτοί. Αρνούνται την πραγματικότητα, μπλοκάρουν και εκλογικεύουν τα έντονα συναισθήματά τους, κρύβονται από τα γεγονότα σε μια αμυντική προσπάθεια να ανταπεξέλθουν στο πρώτο σοκ.
- Θυμός. Η πραγματικότητα είναι εκκωφαντική και ο θυμός κάνει την εμφάνισή του. Η εργασία συνιστά ατομική και κοινωνική αξία, συχνά αφοσιωνόμαστε απόλυτα σε αυτή. Έτσι το να τη χάσουμε γεννά θυμό για τις συνθήκες, για τους άλλους (π.χ. αφεντικό) ή ακόμα και για τον εαυτό μας.
- Επαναδιαπραγμάτευση. Σε μια κατάσταση ευαλωτότητας και απελπισίας, ο άνεργος προσπαθεί να επανακτήσει τον έλεγχο της κατάστασης. Για παράδειγμα, ρίχνεται στη μάχη για αναζήτηση εργασίας χωρίς σχέδιο ή κάνει αιτήσεις σε οποιαδήποτε δουλειά ανεξαρτήτως συμβατότητας με τα προσόντα του.
- Κατάθλιψη. Αυτός ο «συνήθης ύποπτος» έχει τη δύναμη να καθηλώσει κάποιον που έχασε τη δουλειά του. Μπορεί να μην έχει το κουράγιο να σηκωθεί από τον καναπέ και να βγει «εκεί έξω». Αρκετοί είναι αυτοί που αμφιβάλλουν για τις ικανότητες και την αξία τους και τερματίζουν την εργασιακή αναζήτηση.
- Αποδοχή. Αυτό δεν είναι ένα στάδιο ευτυχίας. Είναι ένα στάδιο ηρεμίας όπου εξακολουθείς να θεωρείς την απώλεια της δουλειάς σου μια άσχημη εμπειρία. Είναι όμως το σημείο που μπορείς να πεις: «Ότι έγινε έγινε. Μπορεί να συνέβη αυτή η βίαιη αλλαγή, αλλά ήρθε η στιγμή να την αποδεχτώ». Τότε μόνο είναι δυνατόν να ξαναρχίσει η αναζήτηση εργασίας.
Το να φτάσει κάποιος στο στάδιο της αποδοχής δεν είναι μια αυτονόητη διαδικασία. Παρακάτω θα βρείτε κάποια χρήσιμα βήματα που μπορούν να βοηθήσουν κάποιον να διαχειριστεί καλύτερα μια τέτοια κατάσταση.
9 tips για την επόμενη μέρα
- Δώσε χώρο και χρόνο στα συναισθήματά που προκύπτουν, είτε είναι θλίψη είτε θυμός και μη γίνεσαι επικριτικός απέναντι στον εαυτό σου. Έχε κατά νου ότι είναι φυσιολογικό να νιώθεις έτσι και ότι αυτή η συγκυρία δε θα κρατήσει για πάντα.
- Ανοίξου στο οικείο περιβάλλον σου. Οι φίλοι και οι συγγενείς πολλές φορές αισθάνονται αμήχανα σε τέτοιες καταστάσεις και δεν ξέρουν πώς να μας παρηγορήσουν. Μπορείς να ανοιχτείς σε αυτούς προκειμένου να κατανοήσουν τις ανάγκες σου και κατάστησέ τους σαφές ότι είναι φυσικό να αισθάνεσαι έτσι. Είναι βέβαια εξίσου σημαντικό να εκφράσεις την ευγνωμοσύνη σου για την προσπάθεια που καταβάλλουν.
- Φρόντισε τον εαυτό σου. Βγες μια βόλτα, κάνε κάτι που σε ευχαριστούσε μέχρι πρότινος, μην παραμελείς την υγεία, την διατροφή και την εμφάνισή σου.
- Μην κλείνεις τα μάτια στην ομορφιά που υπάρχει γύρω σου. H ομορφιά έχει πολλές όψεις. Ένα παιδικό χαμόγελο, ένα κομπλιμέντο που σου έγινε, μια βόλτα στον ήλιο, το να δοκιμάσεις το αγαπημένο σου φαγητό αποδεικνύεται έστω και προσωρινά «βάλσαμο» για την ψυχή.
- Μάθε τα όριά σου και επίτρεψε στον εαυτό σου να κάνει ένα διάλειμμα από το βίωμα των συναισθημάτων σου όταν γίνουν αφόρητα. Από την άλλη άφησε τον πόνο να επιστρέψει όταν το έχεις ανάγκη και ζήσε τον, διαφορετικά θα σε κατατρέχει όλη μέρα.
- Ρίξε το βλέμμα στους γύρω σου και πρόσφερε την βοήθειά σου. Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται σε μεγαλύτερη ανάγκη από εμάς. Το να παρέχεις βοήθεια, λ.χ. μέσω του εθελοντισμού, σε κάνει να ξεχνάς για λίγο τα δικά σου προβλήματα, να αισθάνεσαι ευγνώμων για όσα έχεις ήδη κατακτήσει και σε καθιστά ωφέλιμο πολίτη.
- Μην αμφισβητείς την προσωπική σου επάρκειά και αξία. Σκέψου τις νίκες που έχεις σημειώσει στο παρελθόν, τα επιτεύγματα που μέσα από δυσκολίες κατάφερες. Στη ζωή δε μετράμε μόνο ήττες.
- Αφιέρωσε χρόνο στην προσωπική και επαγγελματική σου ανάπτυξη. Ο χρόνος της ανεργίας είναι άπλετος και ιδανικός για να κάνεις όσα πάντα ήθελες αλλά ανέβαλλες. Μαθήματα χορού, σεμινάρια αυτογνωσίας, εκμάθηση ξένων γλωσσών είναι μόνο λίγες από τις επιλογές που μπορούν να σε βοηθήσουν να περνάς το χρόνο σου δημιουργικά, να έρθεις σε επαφή με τον εαυτό και τα συναισθήματά σου, να ανακαλύψεις κρυφά ταλέντα και αδύναμα σημεία, να κοινωνικοποιηθείς και να ενισχύσεις το βιογραφικό σου.
- Μη διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια. Σε καταστάσεις που μας ξεπερνούν η υποστήριξη από έναν ειδικό είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για να εξέλθεις από τη στενωπό. Ακόμα και αν η απώλεια της δουλειάς σου συνεπάγεται οικονομική δυσπραγία που σε εμποδίζει από το να ζητήσεις επαγγελματική βοήθεια, να είσαι σίγουρος ότι με την κατάλληλη έρευνα θα βρεις κάτι στο οποίο μπορείς να ανταποκριθείς. Εξάλλου το να βοηθήσουμε τον εαυτό μας αποτελεί την πιο σίγουρη επένδυση.
Στην δύσκολη συγκυρία της κρίσης, το να χάσει κάποιος τη δουλειά του μοιάζει κοινό, όμως ταυτόχρονα συνιστά και προσωπικό Γολγοθά. Είναι σοφό να αφήνουμε τον εαυτό μας να βιώνει το πένθος καθώς μας διαπερνά. Το να πονάς σημαίνει ότι είσαι ζωντανός. Η αντίσταση απλώς επιβραδύνει την διαδικασία της επούλωσης. Μια διαδικασία απαραίτητη για να κερδίσουμε ξανά μια θέση στον “ήλιο”.
